niksen : 1.0 (informeel) bewust niets uitvoeren; luieren

Leer niets doen? Herinner je je niets te doen?
Ik weet niet hoe ver in de tijd dit concept kan reizen.
Maar als Amerikaan ben ik heel bekend met het leven om te werken-idee.

Ik wil graag geloven dat mijn eerste wens — toen ik jonger was — om te werken alleen om te kunnen leven, en niet andersom, gehoord werd. En dat ik daarom hier ben beland.  Dat wil niet zeggen dat andere gebeurtenissen niets met mijn leven nu te maken hadden. Maar ik ben dankbaar dat ik hier mag leven, mag genieten, mag spelen — en van mijn werk ook mag houden.

In Amerika en Puerto Rico moest men werken. Om te overleven. 

 Ze leven dag voor dag, dollar voor dollar.

Vanaf jonge leeftijd was ik me daarvan bewust.
“Ik wil leven, niet overleven,” dacht ik altijd.  Echte, ik had geen hoop.
Ik wist dat ik moest gaan werken, zelfs als ik het niet leuk vond.

Maar ik wist ook: in het begin voelt alles leuk, omdat het nieuw is.  Nieuws was altijd goed.  Dus dacht ik: misschien moet ik veel soorten werk doen, zodat het leuk blijft. Nooit op dezelfde plek blijven staan. Maar eerlijk gezegd: ik groei wortels zodra ik ergens zit.  Als ik comfortabel ben, en zó goed word in iets dat ik tijd heb voor leuke dingen, blijf ik gewoon zitten.

Zo heb ik geleerd om te niksen.  Ik ben zeer productief. Zeer leerzaam. En daardoor mag ik ook veel van mijn tijd genieten. Vaak moet ik op andere mensen wachten.  Dan denk ik: wat kan ik leren? Maar dat is geen niksen.

Dus ik moet leren om op te staan.  Een rondje lopen.  Ogen dicht.  Ademen.  Onder de zon zitten en zonnestralen binnentrekken. De wind voelen.

Zoals ik deed toen ik jonger was.  Zoals die tijd dat ik op het balkon in Puerto Rico ging zitten, gewoon omdat het lekker weer was.

Toen begreep ik waarom zó veel mensen dat deden — gewoon iets.
Gewoon wandelen, zonder bestemming.
Gewoon zitten, om niets te wachten.

Ik moest me herinneren hoe dat was — niksen — en dat het, ook als volwassene, nog mag.

Juist, ik moet het vaker doen. Maar mijn hersenen blijven aan.  Tenzij er wind en zon is, en ik naar de liedjes van de bomen kan luisteren — een van mijn lievelingsgeluiden.Of de golven van de zee.
Of de stroom van een rivier.
Dan kan ik wél niksen.